Highlight March-April 2003

ขนปู่ไปทิ้ง

ยังมีชาวนาคนหนึ่งอาศัยอยู่กระท่อมปลายนา เมียไม่อยู่แล้ว อยู่แต่ตัวชาวนาเอง พ่อของเขา และลูกชายของเขาเองอีกหนึ่งคน

พ่อแก่แล้วจึงอาศัยอยู่เฉยๆ ต้องอาศัยชาวนาและลูกคือต้องอาศัยลูกและหลานออกไปทำนาหามาให้กินไปวันๆ

อยู่มาวันหนึ่ง ชาวนารู้สึกเบื่อหน่ายและรู้สึกว่าการเลี้ยงพ่อที่ชราแล้วเป็นภาระยิ่ง จึงหารือกับลูกชายว่าจะเอาปู่ไปทิ้งน้ำจะดีไหม จะได้เบาตัว ไม่ต้องมีภาระเลี้ยงดูปู่ที่ไร้ประโยชน์อีกต่อไป

ลูกชาวนาได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ว่ากระไร ชาวนาจึงเสนอความเห็นต่อไปว่า น่าจะเอาปู่ใส่กล่องใบใหญ่และเอากล่องใส่รถเข็น จะได้สะดวกในการเข็นไปทิ้งน้ำ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูกชายจึงได้เสนอความเห็นเพิ่มเติมว่า ตอนทิ้งปู่ลงน้ำไปแล้ว น่าจะเก็บกล่องใบใหญ่นั้นไว้อย่าได้ทิ้งกล่องไปด้วย เผื่อว่าจะสามารถใช้กล่องใบนั้นได้อีกในอนาคต

ตั้งแต่วันนั้นมา ชาวนาไม่เคยพูดถึงเรื่องเอาพ่อของตนไปทิ้งน้ำอีกเลย

นิทานเรื่องนี้ให้ข้อคิดแก่ท่านอย่างไรบ้าง และจะประยุกต์ใช้กับวงการไลออนส์ของเราได้อย่างไร

ไลออน ปรีชา ตันติคุรุเสถียร

tpricha@hotmail.com

15 พฤศจิกายน 2545